‘Zo kak dit’ schreef een ZZP-vriendin mij gisteren in een mail. ‘Hoop echt dat we hier ongeschonden uitkomen’. Ik kan alleen maar met haar mee hopen.
Want de wereld staat in brand. Noodtoestanden, lockdowns, maatregelen en voortdurende overleggen met dé specialisten. Met in het achterhoofd; We kunnen het virus pas de baas als het merendeel van de mensen het virus gehad heeft.
Op voor groepsimmuniteit, maar wel in gecontroleerd tempo. Dus veel is gesloten, maar niet alles, want tja, we zullen toch massaal ziek moeten worden. Hetzij na elkaar.
Na ruim een jaar een vol planbord te hebben gehad, is datzelfde bord ineens bijna leeg. En er staat nog een opdracht waar vandaag of morgen waarschijnlijk ook een streep door kan. Het nadeel van ZZP-er zijn. En geen werk = geen geld. In de deeltijd-WW gaat even niet, die site is uit de lucht. Wel een centje gespaard, maar de aanslag – zowel die over 2019 als de voorlopige van 2020 – happen daar flinke gaten uit. Maar wie weet met welke fijne steunmaatregelen het kabinet komt. Dat horen we vandaag.
Ik vrees zelfs al een beetje voor het Nieuwkoop 750 project. Met de eerstvolgende activiteiten op 26 april. Zal dit te snel zijn? Zal ook daardoor een dikke streep moeten? Halen we het wel om het toneelstuk op 4 juli te kunnen opvoeren? Het lijkt ver weg, maar door het gecontroleerde besmettingstempo moeten we waarschijnlijk nog maanden doorzieken.
En natuurlijk is je gezondheid belangrijk; een goed; een geschenk. Maar zonder brood op de plank heb je er nou ook weer niet zo heel veel aan om gezond te zijn. Gelukkig ligt mijn vriezer nog barstensvol. Met daarnaast een goed gevulde kelder kom ik nog wel even vooruit. Even dan.