De lockdown is terug. Niet zo groot als in maart, maar we hebben wel weer te maken met diverse beperkingen. En waar de meeste mensen zeggen “Je mag toch nog heel veel?”, merk ik dat ik er weer erg slecht mee kan omgaan.
Ik vind volleyballen leuk, ik tennis graag, maar ik merk heel duidelijk dat het gemis van de spreekwoordelijke derde helft (ook al noem je dat bij mijn sporten anders) mijn zin in het sporten behoorlijk heeft doen verminderen.
Ik zei het zo: Tennissen is 40%, prettig weer 20% en de derde helft 40%. Bij volleybal is de verdeling wat meer 50/50, omdat daarbij het weer geen invloed heeft. Maar als je dan vervolgens niet kunt douchen na een wedstrijd / training, je niet mag yellen en zingen in het veld en je van de auto tot in de zaal met een mondkapje moet lopen (alhoewel dat geen verplichting is, maar ‘slechts’ een dringend advies), wordt die verdeling ook anders. Ik houd dan nog zo rond de 35% zin over.
Ik heb die derde helft, die gezelligheid, gewoon nodig. Ik werk erg graag thuis, ben graag op mijzelf, heerlijk die avondjes onderuitgezakt op de bank voor de tv, maar een praatje maken met iemand of een kletsje in een groepje, dat doe ik vooral voor en na het sporten. Natuurlijk spreek ik soms met een vriend of vriendin af, maar dat vervangt niet al die uurtjes socializen rond het sporten.
Dus nee, mijn zin in sporten is op dit moment klein. Ik keek vrijdagavond zelfs al uit naar maandag. Ik leef niet graag in beperkingen, word niet graag in een keurslijf geduwd. Geef mij dan maar weer die vertrouwde maandag, dacht ik toen.
Gelukkig was het zaterdag na het (natte en koude) tennissen toch nog gezellig. De tegenstander had voor een wijntje en chips gezorgd en we kletsten toch nog even gezellig. En ook gisteravond kon ik mijn zwarte gedachten weer een beetje resetten. Van Erik Scherder leerde ik dat ongeveer een half uur wandelen per dag een goede invloed heeft op de geest. Dus gisteren, na een dag suf en saai bankhangen, trok ik mijn stappers aan en maakte een avondwandeling.
En inderdaad, vol frisse moed kwam ik thuis, klaar voor een week vol tennis en volleybal. Zonder derde helft. Zucht.
Verdeling is bij mij zoiets: zin -60%, zelfdiscipline 80%, bijkletsen met vriendin 80%
Haha, jij komt nooit op de 100%. Maar bijkletsen kun je als de beste 🙂
Leuk geschreven. Leest ontspannend. Ik herken me erin en ik denk velen met mij. 🙂
Dank je wel, Jan. En het is helaas nog altijd het geval… Nee, zelfs nog slechter. Volleybal gaat nog altijd helemaal. niet door.